Le Llamaban Loca
Mocedades
Ze Noemden Haar Gek
De wereld was alleen van ons twee
En voor ons twee
Haar thuis, een paar wolken in de zon.
In hun blikken liefde; in hun antwoorden ja
En voor haar pijn, een enkel doel.
Hij ging weg, zijn haren grijs geverfd
Zij stopte met zorgen voor de bloemen in de tuin
En ze zei kom, we moeten leven.
En de jongens uit de buurt noemden haar gek
En een paar mannen in het wit zeiden kom
En ze schreeuwde nee meneer, zie je wel, ik ben niet gek
Ik was gisteren gek, maar dat was om de liefde
En de jongens uit de buurt noemden haar gek.
In het ziekenhuis, op een bank in de zon
Kun je haar zien
Glimlachen, haar oude horloge raadplegend
Denken dat hij zal komen, degene die vertrok
En zijn hart met zich meenam.
En de jongens uit de buurt noemden haar gek
En een paar mannen in het wit zeiden kom
En ze schreeuwde nee meneer, zie je wel, ik ben niet gek
Ik was gisteren gek, maar dat was om de liefde
En de jongens uit de buurt noemden haar gek.
Hij zal niet komen, hij wacht op haar in zijn wolken in de zon
In die wereld die gisteren alleen van ons twee was
In die wereld waar de liefde triomfeerde
En de jongens uit de buurt noemden haar gek.