Velhos Amantes
Mísia (fadista)
Oude Geliefden
Liefde die schreeuwt, liefde die zwijgt
Liefde die lacht, liefde die huilt.
Duizend keer heb ik de koffer gepakt
Duizend keer ben jij weggegaan.
En zoveel boten zinken weg
Veranderde de zee van ons huis
In een oceaan van waanzin.
Toen onze wereld wiegde
Verloor ik de klap van de vleugel
En jij de smaak van avontuur.
Oh mijn liefde
Mijn zoete eeuwige en betoverende liefde
Liefde in de regen, liefde in de grote zon
Te veel liefde, eeuwige liefde.
Ik ken goed jouw verlangens
En jij de mijne fantasieën.
Jij stierf in mij met elke kus,
Ik werd elke dag in jou geboren.
Als we vaak bedrog waren
En vaak de wind veranderde
En veel gebaren waren beledigingen.
In zoveel pijn van hand tot hand
Leerden we de kunst
Om ouder te worden zonder volwassen te zijn.
Oh mijn liefde,
Mijn zoete eeuwige en betoverende liefde.
Liefde in de regen, liefde in de grote zon,
Te veel liefde, eeuwige liefde.
En hoe meer de tijd verstrijkt
En hoe meer het leven stroomt
En hoe meer de charme verloren gaat
Van wie jij was en wie ik was.
Hoe meer de tederheid ons omarmt,
Hoe meer de woorden juist zijn,
Hoe meer de liefde zijn plek vindt.
We verouderen sneller,
Maar in jouw ogen de belofte,
Die langzaam vervuld wordt.
Oh mijn liefde,
Mijn zoete eeuwige en betoverende liefde.
Liefde in de regen, liefde in de grote zon,
Te veel liefde, eeuwige liefde.
