Mayoigo No Ribon

Deze weg is
Een weg die ik ooit nam
Een weg die nooit eindigt

Al ga ik verder, alleen maar duisternis
Een lelijke bloem met een vreemde geur bloeit hier
Het graf waar de kanarie is achtergelaten is hier in de buurt

Een dunne schaduw die om mijn voeten kronkelt
Het blauwe licht verlicht onder mijn rok

Wie verstopt zich daar?

Ah, die mensen daar
Wachten tot ik ga huilen

Omdat ik een kind wil blijven
Omdat ik een mens wil blijven

Hoewel ik mijn rode schoenen heb uitgetrokken
En achterom keek terwijl ik wegrende
Was het geen droom van de Yawata-bosjes

Deze weg is ook
Een weg die ik ooit nam
Die weg is ook een weg die ik ooit nam

Ik kan je niet meer ontmoeten.