La Vida Era Más Corta

Ik houd gevoelens vast die druppelen
Die liefde bij de eerste glimlach
Die jaloezie op de bries die je haar aanraakt
We waren of zullen zijn, het doet er niet meer toe
We hebben het verpest door te zijn wie we zijn
We vonden geen manier om van elkaar te houden, en nu
Voel ik me een zwerver door het heelal
Proberend de rommel te ontwijken
Van wat ooit een universum was, de taal van de kus
Je dacht dat het leven korter was
Om je belofte te vervullen ons voor altijd te beminnen

Toen je me leerde kennen
Zei je dat je jezelf wilde doden
Omdat je de duivel niet kunt liefhebben
Misschien was het een zonde om van elkaar te houden

Je wilde nooit weggaan
Je danste in de Salamanca
We waren vroege liefde
En stierven met een blanke huid

De schuldige van dit alles is het zelfbeeld
Omdat ik niet geloofde dat je van me hield
Je pupillen straalden, die verdiende ik niet

Ik waardeerde je kussen toen ik ze niet had
Jou goed zien raakt mijn trots
Aangezien het jouw verdienste is om te lijden

Je was ongelukkig en ik voel me schuldig daarover
De stilte vertaalde je gezicht
En ik begreep dat wij slechts het proces waren (ik ga)

Toen je me leerde kennen
Zei je dat je jezelf wilde doden
Omdat je de duivel niet kunt liefhebben
Misschien was het een zonde om van elkaar te houden

Je wilde nooit weggaan
Je danste de Salamanca
We waren vroege liefde
En stierven met een blanke huid

Toen je me leerde kennen
Zei je dat je jezelf wilde doden
Omdat je de duivel niet kunt liefhebben
Misschien was het een zonde om van elkaar te houden

Je wilde nooit weggaan
Je danste de Salamanca
We waren vroege liefde
En stierven met een blanke huid

(Je danste in de Salamanca, je danste in de Salamanca, je danste in de Sala–)
(Je danste in de Salamanca)

Je dacht dat het leven korter was