Murió Mi Esperanza

Na zo'n lange tijd
Zag ik haar zo mooi, ze is een dame
We waren klaar met elkaar
Maar in mijn ziel droeg ik haar
Haar ogen keken naar mij
Om te zeggen dat ze niet van me hield
Terwijl de mijne vochtig werden
En mijn wangen nat waren
Ze vierde haar verjaardag
En ik ging naar haar dansfeest
En zag dat haar vriend haar kuste
Ik was bijna flauwgevallen
Voelde dat de wereld verging
Had alleen de kracht om weg te gaan
Daar ben ik weggegaan
Terwijl zij met haar liefde lachte
Ik heb haar nooit de schuld gegeven
Omdat wat wij hadden niet meer bestond
De nacht stierf met mij
De ochtend brak aan
De dageraad zei niets tegen me
En ik vergat mijn geliefde niet
Zij is in mijn leven verweven
En voor haar ben ik minder dan niets

Ik ben een bohemien geworden
Zij is nog steeds dezelfde, een dame
Ik leef in Sincelejo
Zingend treurig
Met mijn gitaar
Ik blijf van haar houden
In mijn herinnering
Is ze verdubbeld
Zij vervolgde haar vlucht
Als een verliefde zwaluw
Ik hou van haar met heel mijn ziel
Ik hou van haar, ik zweer het op mijn moeder
Dat ik ben als een vogel zonder vleugels
En dat haar kinderen honger hebben
Ik word wakker in de vroege ochtend
En ik krijg alleen de drang om mezelf te doden
En met haar droomde ik
Voelde de aanraking van haar koude handen
Heel verdrietig werd ik wakker
Rende naar buiten om te zien of ik haar zag
En vond alleen een vriendin
Ze zei: 'Migue, wat is er aan de hand?
Verwoest je leven niet verder
Want zij trouwt heel snel'
Ik voelde dat mijn wond werd geraakt
En daar stierf langzaam mijn hoop.