Balada Astral
Miguel Araújo
Astrale Ballade
Toen God de wereld maakte
En de lucht deed draaien
Heel diep van binnen
Wist hij dat ik jou zou vinden
Met die stappen die jij deed
Mijn moeder, op het moment
Dat ze in beweging kwam
Was bij het liedje
Van sterren die samenspanden
En van haar kosmische reis
Zonden ze jouw vader
Om naar jouw moeder te kijken
Zodat jij
Er ook zou zijn
Het was een mooie dag
En ik was ook daar
De oneindigheid
Kon zich nog goed herinneren
Aan zijn kosmische gevangene
Ik die dacht
Even brood te gaan kopen
Jij die dacht
Dat je alleen met de hond ging lopen
Veilig voor de samenzwering
We kruisten paden
Stuiterden op een blik
En dat brood op die dag
Bleef ongekocht
De lijnen raakten verstrikt
Tussen de hondenlijnen
De sterren, de tekens
De bestemmingen en de constellaties
De sterren, de paden
En de rommel van ons twee
