La cama de piedra

Het bed moet van steen zijn,
het hoofdeinde van steen;
de vrouw die van mij houdt,
moet echt van me houden.

Oh, oh, hart, waarom hou je niet van me?

Ik ging naar de zaal van de misdaad,
vroeg het aan de president:
als het een misdaad is om van je te houden,
laat me dan maar ter dood veroordelen.

Oh, oh, hart, waarom hou je niet van me?

Op de dag dat ze me doden,
laat het dan met vijf kogels zijn
en dicht bij jou zijn,
om in jouw armen te sterven.

Oh, oh, hart, waarom hou je niet van me?

Voor mijn kist wil ik een sarape,
voor mijn kruis mijn dubbele patronen
en schrijf op mijn grafsteen
mijn laatste afscheid met duizend kogels.

Oh, oh, hart, waarom hou je niet van me?