El Crucifijo de Piedra

Toen ik haar aan het willen was
Toen ik haar aan het voelen was
Helemaal van mij zag ik haar gaan
Ze zwoer dat ze terug zou komen
Maar het was allemaal een leugen
Want haar ziel was niet meer van mij

In de stille nacht
Keken we elkaar recht in de ogen
Zonder te praten
Ze zei ineens
Dat ik haar liefde moest vergeten
Dat ze me niet wilde bedriegen

Het was onder het kruis
Van de toren van een kerk
Toen de maan ons verlichtte
Omarmde ik haar in mijn armen
Met de wens om haar tegen te houden
Maar trots verhinderde me dat

Nu alleen voor de kerk
En huilend voor Christus
Ging ik smeken
En terwijl ik mijn verdriet aanschouwde
Begon het kruis van steen
Ook te huilen.