Historia entre tus dedos

Ik denk dat de nachten die ik je gaf zo nutteloos zijn.
Je gaat weg, en wat dan?
Ik ga er niet over discussiëren. Jij weet het en ik weet het.
Blijf in ieder geval alleen deze nacht.
Ik beloof je niet aan te raken, dat weet je.
Soms voel ik me alleen omdat ik die definitieve glimlach ken.
Jouw glimlach die me toegang gaf tot jouw paradijs.
Er wordt gezegd dat voor elke man, er een zoals jij is.
Maar mijn plek zal je innemen met iemand die net als ik is of beter (dat betwijfel ik).
Waarom kijk je deze keer weg?
Je vraagt me om vrienden te blijven.
Vrienden voor wat? Verdomme!
Een vriend vergeef ik, maar jou, ik hou van je.
Mijn natuurlijke instincten lijken misschien banaal.
Er is één ding dat ik je nog niet heb verteld, dat mijn problemen, weet je wat?, heten JIJ.
Slechts daarom zie je me stoer doen, om me een beetje zekerder te voelen.
En als je niet eens wilt zeggen waar ik in ben tekortgeschoten, herinner je dan dat ik jou ook heb vergeven.
In plaats daarvan zeg je het spijt me, ik wil je niet, en je gaat weg met die geschiedenis tussen jouw vingers.
Ik heb genoeg gezien.
Zoek een excuus en ga dan, want je hoeft je geen zorgen om mij te maken.
Je moet me niet provoceren...
Want ik zal je een paar nummers schrijven, terwijl ik probeer mijn emoties te verbergen, maar het is moeilijk, in de woorden
zal ik je vertellen over die definitieve glimlach, jouw glimlach die me
toegang gaf tot jouw paradijs...
Er is één ding dat ik je nog niet heb verteld, dat mijn problemen, weet je wat?, heten JIJ.
Slechts daarom zie je me stoer doen, om me een beetje zekerder te voelen.
En als je niet eens wilt zeggen waar ik in ben tekortgeschoten, herinner je dan dat ik jou ook heb vergeven.
In plaats daarvan zeg je het spijt me, ik wil je niet, en je gaat weg met die geschiedenis tussen jouw vingers.