Saudade de Minha Terra

Wat heb ik eraan om in de stad te leven?
Als het geluk me niet vergezelt
Vaarwel, kleine Paulistinha van mijn hart
Ik wil terug naar mijn platteland
De ochtenden zien, wanneer de vogels
Bij het ochtendgloren beginnen te zingen
Met voldoening zadel ik de ezel
Over de grote weg ga ik galopperen
En ik luister naar het vee dat loeit
Sabiá zingt in de Jequitibá

O, onze lieve vrouw, mijn geliefde platteland
Ik ben spijtig dat ik je heb verlaten
Dit nieuwe leven hier in de stad
Van zoveel heimwee heb ik gehuild
Hier is iemand, zegt dat hij om me geeft
Maar het is niet goed voor me, dat heb ik gedacht
Ik heb medelijden, maar die brunette
Weet niet hoe ik ben opgevoed
Ik ben hier aan het zingen, van ver luisterend
Iemand huilt met de radio aan

Wat een enorme heimwee naar het veld en het bos
Naar de rustige beek die de vlakte doorkruist
Op zondag ging ik kanoën
In de mooie vijvers met kristalhelder water
Wat een zoete herinnering aan die feesten
Waar dansen en mooie meisjes waren
Ik leef tegenwoordig zonder vreugde
De wereld kwelt, maar leert ook
Ik ben verontrust, maar niet verslagen
Ik word goed geleid door goddelijke handen

Voor mijn lieve moeder heb ik al getelegrammeerd
Dat ik moe ben van zoveel lijden
Deze nacht vertrek ik
Naar het geliefde land dat me zag geboren
Ik hoor al in mijn dromen de haan kraaien
De inhambu piepen in de schemering
De zilveren maan verlicht de weg
Het natte gras sinds de avond valt
Ik moet gaan om alles daar te zien
Daar ben ik geboren, daar wil ik sterven