Mandinga Minha, Mandiga Rara

Vertel het me, oude man, heer van de tijd van de slavenhut
Ik ga zitten, alleen om naar je te luisteren
Haal het touw van mijn nek en doe het in mijn gewaad
Een zweep op mijn rug, een verhaal dat ik ga vertellen

Mijn mandinga, zeldzame mandinga, ik ga naar de kerk, ik ga bidden voor Maria
Mijn mandinga, zeldzame mandinga, springend in de nacht, wachtend tot de zon opkomt
Mijn mandinga, zeldzame mandinga, alleen de krijger die heeft geleefd kan het vertellen
Mijn mandinga, zeldzame mandinga, laat de mandinga los, jongen, om te spelen
Mijn mandinga, zeldzame mandinga

Zittend bij de berimbau breng ik mijn groet
Ik kijk naar de lucht en vraag God om bescherming
Voordat ik het spel inga, meester, geef de toestemming
En bij elk liedje een knoop in mijn hart

Schrik niet, oh mijnheer, het is geen spook
Het is de mandinga die je hand op de grond legt
De verhalen die ik heb, het oor dat me geeft
En ik leef mijn wereld in de schommelstoel

Het is al gedaan, het is al gedaan, wat gezegd is, is recht door zee
Ga je je spel loslaten of blijf je als beton?
Wanneer hij de gunga van mijn meester pakt, ga ik het zeggen
Hij speelt met zijn been, alleen al door te kijken