Doña Ubensa

Ik huil van binnen
ook al lach ik van buiten
zo moet ik leven
in afwachting van mijn einde.

Ik geef de winden een voorsprong
omdat ik niet kan vliegen
totdat ik mijn doos pak
en begin te zingen.

Mijn mensen bidden, wat vragen ze
daar in de bergen van genade,
ze hebben geen tijd, het is voorbij,
bidden maar bidden, waarom is dat?

Klinkende valleien van stenen,
steen voor steen gaat de wind
sporen van mijn pijn wissen,
pure stilte is mijn hart.

Ik maak het kruisje voor de zekerheid
voor het geval dat God bestaat
en me naar de hel brengt
met al mijn schapen.

Ik weet niet of er een andere wereld is
waar de zielen zuchten,
ik leef op de aarde
en werk de hele dag.