Tonada Del Otoño

Het is niet hetzelfde, de herfst in Mendoza
Je moet met een kinderlijke ziel rondlopen
Het afscheid van de bladeren begrijpen
En in hun gele droom gaan liggen

Het gezang dat langs de sloot stroomt
Heeft een verhaal van watergeesten
Personages die op een dag vertrokken
Om onze huid te vullen met melodieën

De ondeugende bries is begonnen te verzamelen
Zuchten van vermoeide wolken die rondzwerven
Deze regen die in mijn ogen begint
Is niets meer dan een verlangen van de eenzaamheid

Het is mogelijk om elke naam te vinden
In de stem die de bergen fluisteren
Het landschap roept van buitenaf
Ons warme landschap van binnenuit

Wees de middag die terugkomt in mussen
Om te sterven van een omhelzing in het nest
En een vriend naast je hebben
Om een stilte van vrienden te creëren

De middag vertelt ons als ze de zon meeneemt
Dat altijd een afscheid de herinnering begint
Voor wie het heeft meegemaakt in Mendoza
Herfst zijn dingen die de liefde heeft uitgevonden