À distância

Ik besloot te praten over wat goed was
Dagen en nachten waarin ik gezond was
Bij jou
Ik weet, jij moet het ook herinneren

Tussen een slok en weer een slok wat overbleef
Was de verstoorde herinnering aan iets dat eindigde
Zo zonder meer
En ik weet niet eens meer hoe het begon

Terwijl ik doe alsof ik
Beter ben dan jij
Neem ik meer afstand
Dan ik zou moeten zijn

Verklaar me schuldig voor al het goede dat ik deed
En blijf maar met je neus
In de lucht, naar niets, waar je maar wilt

Het was bedoeld om alleen over het goede te gaan
Maar het is moeilijk om het goud te scheiden van wat ik niet
Kon waarderen
Wat zoveel waard was, doet er nu niet meer toe

Vandaag doe ik niet meer alsof
Denk ik niet meer aan pleasen
De angst die overbleef
Is nu brandstof

Verklaar me schuldig voor al het goede dat ik deed
En blijf maar met je neus
In de lucht, naar niets, waar je maar wilt

Je hoeft geen ogen te hebben om te kunnen zien
Wat je doet rennen en nooit bereiken

Verklaar me schuldig
En ga verder.