A punto de caramelo

Hij is de wet
In het land der blinden
De eenogige is de koning
En de heer denkt
Dat wanneer hij je aankijkt
Hij je een gunst doet

Hij gaat met vier handen
Als hij op deze manier
De macht kan bereiken
(Maar hij vraagt geen handen
Want geen enkele vrouw
Vangt hem)

Hij zweert dat hij
Op het punt van karamel is
Hij zweert dat het
De laatste druppel water is
In de woestijn
Dat, bij hem zijn
De tak van de hemel is
En hij is niet eens een arme sukkel
Hij is gewoon een arme sukkel!

Hij verandert van huid
Afhankelijk van de persoon
Die voor hem staat
Roofvogel verwoest zijn prooi
En gaat achteruit
Maar met mij
Vergaat hij
Als hij me weer ziet
Ik ben het glas
Dat hij wilde en niet kon
Breken