Mis alas son tus hojas
Melendi
Jouw bladeren zijn mijn vleugels
Ze zeggen dat ik je moet laten gaan
Dat je me pijn doet
Maar ik zeg ze dat ze zich niet moeten bemoeien
We zijn al te lang samen.
Ze zeggen dat ik moeite heb met ademhalen
Dat mijn stem breekt
Maar ik kan me niet voorstellen om zonder jou te leven
Mijn verboden liefde.
Ik heb mijn pad al gekozen
Ik wil niet meer terugkijken
Ik zal nooit spijt hebben
Om te zeggen...
Ik ga het doen
De rotte tegel die jouw naam bezoedelt
En je naar de vrijheid brengen.
En mijn vleugels zijn jouw bladeren
Die wat je aanraakt in poëzie veranderen
En mijn vleugels zijn jouw bladeren.
Ze zeggen dat ik je moet vergeten
Ik word er al dom van
En ze weten niet wie ze de schuld moeten geven
Rustig maar Maria, ik neem de verantwoordelijkheid voor jou.
Ze willen niet dat ik je weer zie
Maar wat zij niet weten
Is dat je je niet kunt losmaken
Van iets dat in je bloed zit.
Ik heb mijn pad al gekozen
Ik wil niet meer terugkijken
Ik zal nooit spijt hebben
Om te zeggen...
Ik ga het doen
De rotte tegel die jouw naam bezoedelt
En je naar de vrijheid brengen.
En mijn vleugels zijn jouw bladeren
Die wat je aanraakt in poëzie veranderen
En mijn vleugels zijn jouw bladeren.
En mijn vleugels zijn jouw bladeren
Die wat je aanraakt in poëzie veranderen
En mijn vleugels zijn jouw bladeren.
Ik ga het doen
De rotte tegel die jouw naam bezoedelt
En je naar de vrijheid brengen.
En mijn vleugels zijn jouw bladeren
Die wat je aanraakt in poëzie veranderen
En mijn vleugels zijn jouw bladeren.
Mijn lente is gesmeed
In mijn zakken met jouw geur
En ik wil niets meer
Jouw kussen zijn mijn vrijheid.
