Krama

Het is jouw afwezigheid die me raakt
De protonen waar ik van trilde

Er is de liefde die we dragen
En die we in het gezicht gooien
Er zijn de woorden die we bewaren
En de woorden die we hakken

Wil je me niet omhelzen?
Wil je me niet omhelzen?
Kun je hier niet zijn?
Wil je me niet omhelzen?
Kun je hier niet zijn?

Ik kweek de leegte
Het heilige
Het zeldzame
Het mooie
Het intense

Ik zal het sublieme bewaren
Door de sluier van afstand
Er zijn de gloed die we doven
En die we graag zien vlammen

Er zijn de lichamen die we omarmen
En degenen die liever weggaan

Wil je me niet omhelzen?
Kun je hier niet zijn?
Wil je me niet omhelzen?
Kun je hier niet zijn?