1994

Neem de oproep van je mobiel aan
Ik heb zoveel te zeggen, maar ik durf nooit
Als trots ons overwint, wie de fuck gaat er dan winnen?
We willen ons verliezen, maar laten we alsjeblieft, mijn liefde, even terugkomen

Ik heb verdrietige ogen, een bleke kop, Burton lijkt op mijn vader
Iemand anders kleedt je uit, ik zocht je in mijn dromen, maar kon je niet vinden

Lieverd, als het zo verdrietig aanvoelt
Waarom ontwijk je me?
Mijn ogen zijn aan het vervagen
Maar van binnen brand ik
Ik kan je niet meer vinden
Maar ik probeer het nog steeds
Ik kan je niet meer vinden
En ik probeer het niet meer

En ook al wil je terugkomen
Ik ga je tegenhouden
Ook al wil je terugkomen
Ik ga je tegenhouden

Ik mis je, maar ik kan niet terug
Ik heb je pijn gedaan, ik wil het alleen oplossen
Ik weet dat het moeilijk is
Maar ik kan je niet hebben
We zijn vreemden
We zijn vreemden
Verdomme, ik bedrog je

Ik heb een leegte in mijn lichaam, het voelt als een woestijn
Ik ben verloren
De tijd gaat zo langzaam voor mij
Je hebt mijn hart pijn gedaan met langzame kussen
Het is triest dat ik je niet kan bellen, dus zing ik alles wat ik voel