Río
Marta Gómez
Rivier
Een rivier stroomt en ik kijk, stroomafwaarts gaat hij
Een rivier van rivierwater, die naar de zee gaat
Waar is de zee, hoe ver is het?
Een rivier, oude weg voor een nieuwe stap
Soms alleen en leeg, zonder zin om te praten
Waar zal al die eenzaamheid eindigen?
En wanneer een rivier stroomt, diep van binnen, door mijn stem
En alsof ik vlieg, overspoelt het mijn hart,
Ook lach ik.
Een rivier stroomt en kijkt naar me, stroomafwaarts ga ik
Een rivier van slapend water dat de zon verwarmt
Waar is de zon, hoe ver ben ik?
Soms komt hij treurig, zwart, rood en zonder lied
Hij sleept afwezigheid mee, gemaakt van oorlog en pijn
Lach ik niet meer...
We zoeken allemaal hetzelfde, voelen hetzelfde
We lopen allemaal achter dezelfde stroom aan
Bang om de oever nooit te bereiken
En wanneer de rivier zingt, alsof hij wil vergeten
En wanneer het uit mijn borst wil overstromen,
Ook lach ik...