Ó Gente Da Minha Terra

Één en hetzelfde is deze fado
Bestemming die ons bindt
Hoezeer het ook ontkend wordt
Aan de snaren van een gitaar

Telkens als je een zucht hoort
Van een gitaar die zingt
Verlies je jezelf meteen
Met de neiging om te huilen

O mensen van mijn land
Nu pas begrijp ik het
Deze verdriet die ik draag
Heb ik van jullie gekregen

En het zou tederheid lijken
Als ik me zou laten wiegen
De bitterheid zou groter zijn
Minder treurig mijn gezang

O mensen van mijn land
Nu pas begrijp ik het
Deze verdriet die ik draag
Heb ik van jullie gekregen

O mensen van mijn land
Nu pas begrijp ik het
Deze verdriet die ik draag
Deze verdriet die ik draag
Heb ik van jullie gekregen