La Puerta Violeta

Een treurig meisje in de spiegel
Kijkt voorzichtig en wil niet praten
Er is een grijs monster in de keuken

Dat alles kapotmaakt, dat maar blijft schreeuwen

Ik heb een hand om mijn nek die subtiel
Me verhindert om te ademen
Een blinddoek bedekt mijn ogen
Ik kan de angst ruiken en het komt dichterbij

Ik heb een knoop in mijn stembanden die mijn stem vervuilt als ik zing
Ik heb een schuld die me knelt
Het rust op mijn schouders en het kost me moeite om te lopen

Maar, ik tekende een paarse deur op de muur
En toen ik binnenkwam, bevrijdde ik me, zoals de zeil van een schip zich ontvouwt
Ik ontwaakte in een groene weide, heel ver hier vandaan
Ik rende, schreeuwde, lachte
Ik weet wat ik niet wil, nu ben ik veilig

Een bloem die verwelkt
Een boom die niet groeit omdat het niet zijn plek is
Een straf die me wordt opgelegd
Een vers dat me afschrijft en me annuleert

Ik heb mijn hele lichaam geketend (uh, uh, uh)
Mijn handen zijn gebarsten, duizend rimpels op mijn huid
De spoken fluisteren in mijn nek
De wond gaat weer open en het bloedt (uh, uh, uh)

Er zit een goudvink in mijn keel die krachtig vliegt
Ik heb de behoefte om de sleutel om te draaien en niet achterom te kijken

Dus tekende ik een paarse deur op de muur
En toen ik binnenkwam, bevrijdde ik me, zoals de zeil van een schip zich ontvouwt
Ik ontwaakte in een groene weide heel ver hier vandaan
Ik rende, schreeuwde, lachte
Ik weet wat ik niet wil, nu ben ik veilig

Dus tekende ik een paarse deur op de muur (uh, uh, uh)
En toen ik binnenkwam, bevrijdde ik me, zoals de zeil van een schip zich ontvouwt
Ik verscheen in een groene weide heel ver hier vandaan (uh, uh, uh)
Ik rende, schreeuwde, lachte (uh, uh, uh)
Ik weet wat ik niet wil, nu ben ik veilig