Justo

Zwijg
Haal de wond niet open
Huil altijd in stilte
Verhoog geen wrok, want dit dorp is zo klein
Het waren andere tijden

Zwijg
Haal de wond niet open
Huil altijd in stilte
Verhoog geen wrok, want dit dorp is zo klein
Het waren andere tijden

Iedereen noemde hem Justo
Justo in naam en daad
De oudste van vijf broers
Elegant, de meest voorzichtige van een dorpje in de Sierra del Segura
Kleedmaker en houthakker van beroep
Hij sprak met de Ascensión, de donkere, die van Amalio
Van de weinigen die kon lezen
Studeren deed hij 's nachts in de drie wintermaanden
Hij zong op straat, altijd vrolijk een lied

Aan het eind van '38 werden ze naar de oorlog geroepen
De jongste generatie
De generatie van de fles
Ze stapten in de vrachtwagen alsof het een feest was
Maar hij was de enige die niet terugkwam
En nu kan ik je horen zingen
Je gezicht verschijnt in de harmonie van deze plek
En nu kan ik je horen zingen
Als je de wond niet heelt, doet het pijn, suppeert het, houdt het geen vrede
Na dertien dagen zonder nieuws, de vreugde van een seconde
Komt er een brief terug
Een andere van zijn maat
Het was een kogel, hij las ons de krant voor
Ik bleef met zijn pucara, de guerrillero en de aansteker
De moeder komt al schreeuwend de helling af
Schurken, jullie hebben hem vermoord!
Zonder een bloem
Zonder een afscheid

Het enige graf, dat van zijn hart
Maar nu kan ik je horen zingen
Je gezicht verschijnt in de harmonie van deze plek
En nu kan ik je horen zingen
Als je de wond niet heelt, doet het pijn, suppeert het, houdt het geen vrede
Houdt geen vrede
Houdt geen vrede
Houdt geen vrede
Houdt geen vrede
Houdt geen vrede
Houdt geen vrede

Hou van me, meisje, hou van me, meisje, hou altijd van me
Hou zoveel van me, hou zoveel van me als ik van jou hou
In ruil hiervoor zal ik je geven
De zoete rietsuiker, de zoete riet en de goede koffie
De zoete rietsuiker, de zoete riet en de goede koffie