Berlin
Rozalén
Berlijn
Het moest hier zijn
Met hoe slecht ik landde
De toekomst in suspensie en deze kou die tot op de botten doordringt
Het moest hier zijn
Zo ver van het warme bord op tafel
En die kus voor het slapengaan
Jij moest die verlangde licht zijn
Mijn thuis in de afstand, de boom die schaduw biedt
Mijn plek op het kussen ben jij
Ik moest het zijn
Een halve held met een klein mondje
Degene die vergat dat dit al voorbij is
Dat de geschiedenis altijd het geheugen verliest
En het leven is cirkelvormig
En zeg me wat
Zeg me wat ik moet doen met dit dat zo binnenin me krabt
Zeg me wat ik moet doen met de stof die me eerder omhulde
Zeg me wat ik moet doen met mijn lippen en deze drang om je te kussen
En zeg jij
Zeg me hoe je de hartslag onder controle houdt als je dichtbij bent
Zeg me hoe ik recht op je af kan gaan, waar ik me kan verstoppen
Zeg me wat ik moet doen met je ogen en deze drang om ze altijd te bekijken
We moesten met z'n tweeën zijn
Het exacte moment, een oase tussen zoveel zand
Diegenen die proostten op de toevalligheid
De zekerheid, de tederheid van je mond
En deze angst om te vliegen
En zeg me wat
Zeg me wat ik moet doen met dit dat zo binnenin me krabt
Zeg me wat ik moet doen met de stof die me eerder omhulde
Zeg me wat ik moet doen met mijn lippen en deze drang om je te kussen
En zeg jij
Zeg me hoe je de hartslag onder controle houdt als je dichtbij bent
Zeg me hoe ik recht op je af kan gaan, waar ik me kan verstoppen
Zeg me wat ik moet doen met je ogen en deze drang om ze altijd te bekijken
Het moest hier zijn
In de stad Berlijn
