Quando o Amor Vacila
Maria Bethânia
Wanneer de Liefde Wankelt
Ik weet dat achter dit universum van schijn,
van al die verschillen,
de hoop bewaard blijft.
In de vuile kopjes van gisteren
wordt de koffie van elke ochtend geserveerd.
Maar er is een woord dat ik niet kan horen,
en waar ik me niet bij kan neerleggen.
Ik geloof in alles,
maar ik wil jou nu.
Ik hou van je om je tekortkomingen,
om je gemarkeerde lichaam,
om al je littekens,
om al je gekte, mijn leven.
Ik hou van je handen,
ook al weet ik niet wat ik met de mijne moet doen
vanwege jou.
Ik hou van je treurige spel.
Je vuile kleren
was ik hier thuis.
Ik hou van je vreugde.
Zelfs als je jezelf niet meer bent,
hou ik van je essentie.
Zelfs om wie je had kunnen zijn,
als de getijden van omstandigheden
je niet hadden gewassen
in de wateren van misverstand.
Ik hou van je in de helse uren
en in het leven zonder tijd, wanneer,
alleen, ik weer een tafelkleed borduur
voor het weekend.
Ik hou van je om de kinderen en toekomstige rimpels.
Ik hou van je om je verloren illusies
en om je nutteloze dromen.
Ik hou van je levens- en doodsysteem.
Ik hou van je om wat zich herhaalt
en nooit hetzelfde is.
Ik hou van je om je ingangen,
uitgangen en vlaggen.
Ik hou van je van je voeten
tot wat je ontglipt.
Ik hou van je van ziel tot ziel.
En meer dan woorden,
ook al is het door hen
dat ik me verdedig,
wanneer ik zeg dat ik van je hou
meer dan de stilte van moeilijke momenten,
wanneer de liefde zelf
wankelt.