Entre Dos Fuegos

Elke keer dat ik je ontken, vervloek ik je
En zo ga ik verder tussen twee vuren
Met de één wil ik dat de vergetenheid komt
En met de ander zoek ik liefde die niet ver weg is

Ik wil je niet wissen, want dan ga ik dood
Ik wil je niet wegduwen, want dan maak je me kapot
Mijn leven is een straf zonder jouw kussen
En jouw vergetenheid is dodelijk, oh god, omdat je me verwoest

Mijn leven is een gepassioneerde hel
Een altaar bestormd door jouw kussen
En in de zoete dolk van jouw herinneringen
Ga ik verder branden tussen twee vuren

Door jouw liefde toe te laten was mijn ongeluk
En mijn trots te graven jouw minachting
Mijn ondergang was jou te hebben gekend
Want er bestaat geen liefde, oh god, zonder te lijden

Veronderstellen dat jouw liefde mijn straf is
Is alle hoop van me weg te nemen
Hoewel het absurd is om zonder jouw genegenheid te leven
Ga ik dood in het vuur van mijn pijnlijke liefde

Mijn leven is een gepassioneerde hel
Een altaar bestormd door jouw kussen
En in de zoete dolk van jouw herinneringen
Ga ik verder branden tussen twee vuren

Mijn leven is een gepassioneerde hel
Een altaar bestormd door jouw kussen
En in de zoete dolk van jouw herinneringen
Ga ik verder branden tussen twee vuren