Eraser Girl

Zeggen en terugzeggen, soms twijfelen.
Al een tijdje met een blik die niet opmerkt, samen.
Altijd doen alsof, dat is wat we doen.
Verliezen en winnen, de uitdrukkingen die zich vermengen,
Trek je mee, naast jou, de vechtersbende ligt plat.

Wanneer is het begonnen, dat kleine hartje dat maar blijft schreeuwen,
Ik wil al stoppen voor het kapot gaat, verstrengeld in blijdschap.
Kleine opstand tegen de logica, die ons vastbindt,
Ja, dat klopt. Voor we het toegeven, laten we snel de staart intrekken en vluchten.

We stoppen weer, en het wordt onduidelijk,
Karma, dat is het. Wat een wrede wereld.

De situatie is uitzichtloos, het lijkt alsof we het opgeven,
Die flits zonder moeite, kijk, het lijkt wel een applaus, wat een domme zaak.
Voor mijn ogen is alles wit geschilderd, vluchtige dromen van liefde,
Laten we iets verkeerds doen.

Terugzeggen en terugzeggen,
De koude wind die de bevroren stroom bevestigt, met z'n tweeën.
De beloofde toekomst valt tegen,
Telkens weer vastgebonden, de eindeloze les die overal is,
Nee, dat is het niet... voor je iets zegt... laten we een beetje onze beloftes houden.

Misverstanden en gemiste kansen,
Spring maar, zeggen ze!? Wat een wereld.

De reden om niet te winnen is vaag, met de uitnodiging van 'ik heb op je gewacht!'
Die flits zonder moeite, kijk, het lijkt wel een applaus, wat een domme zaak.
Herinneringen eindigen,
Voor we wegvliegen, geef me een laatste kus.

Langdurige vrijheid, zoete noodzaak,
We verlangen naar elkaar, staan buiten,
Liefde, verliefdheid, dit en dat,
Onvervulbare dromen,
We omarmen elkaar,
Onveranderd en onwetend,
Uitgeput.

Woorden gooien, 'ik haat je' vermijden,
De ogen sluiten en een glimlach uitnodigen,
Woorden veranderen, het hart openen,
De toekomst, verwerven en de hel veranderen.

De zoektocht naar misverstanden lijkt ondraaglijk,
Ademhaling zonder plan lijkt niet te werken, het werkt niet.
De liefde verdwijnt,
Laat me de 'emotionele discussie' horen als laatste.

De uitzichtloze situatie lijkt tot het uiterste te gaan,
Die flits zonder moeite, kijk, het lijkt wel een applaus, wat een domme zaak.
De ogen worden zwart gebrand, een gelukkige mentale omgeving,
De zintuigen die ons vaak in de steek laten, als een woestijn,
De wereld op z'n kop.