Manuela Canta Saetas

Het is nog niet eens dag
en Manuela veegt haar patio met vreugde,
en neuriet terwijl ze aan het vegen is een van Lole en Manuel,
maar het klinkt zo gebroken, het klinkt als verval en ellende,
t klinkt als de drang om te huilen,

ze heeft zonnebloemen in haar ogen
die niet weten van zinnen van dichters, nee hoor,
ze gaan zonder ritme als Manuela saetas zingt,
zingt saetas
ze gaan zonder ritme als Manuela saetas zingt,
zingt saetas,

haar stappen vonken nog steeds
ondanks de verloren jaren door bochten en olijfgaarden,
ze tikt met haar hakken terwijl ze loopt, zegt dat ze de zee niet heeft gezien,
dat ze het heeft gehoord in schelpen die leken te zingen
fandangos van eenzaamheid,

ze heeft zonnebloemen in haar ogen,
die niet weten van zinnen van dichters, nee hoor,
ze gaan zonder ritme als Manuela saetas zingt,
zingt saetas,
ze gaan zonder ritme als Manuela saetas zingt,
zingt

haar stappen vonken nog steeds
ondanks de verloren jaren door bochten en olijfgaarden,
ze tikt met haar hakken terwijl ze loopt, zegt dat ze de zee niet heeft gezien,
dat ze het heeft gehoord in schelpen die leken te zingen
fandangos van eenzaamheid.