Como El Viento de Poniente

Als kind hield ik niet van boeken of van gewaden
om in processies te gaan,
ze waren zo ongehoorzaam als de westwind,
opstandig en speels,

in plaats van naar de lucht te kijken
begon ik de grond te meten waar ik op moest lopen,
en ik volgde nooit de kudde,
want noch de herder noch de baas waren te vertrouwen,

zoals degene die zwijgt, instemt,
en hoewel onwetendheid doof is,
konn ik mijn stem verheffen,
sterker dan het geblaf van de verwende honden
en de stem van de herder.

ik begon met rennen
langs smalle paadjes en steegjes voor mij,
en mijn buren zeiden
dat ik een verkeerd pad volgde, ver van de stal,

ik was altijd dat zwarte schaap
dat de stenen wist te ontwijken die naar me gegooid werden,
en hoe meer de jaren verstrijken,
hoe verder ik van de kudde raak, omdat ik niet weet waar die heen gaat.