Que Triste Se Oye La Lluvia

Wat treurig klinkt de regen
Op de daken van karton
Wat treurig leeft mijn volk
In de huizen van karton.

De arbeider komt naar beneden
Bijna slepend met zijn stappen
Door het gewicht van het lijden
Kijk, het is veel lijden
Kijk, het lijden weegt zwaar.

Boven laat hij de zwangere vrouw achter
Beneden is de stad
En hij verliest zich in zijn chaos
Vandaag is hetzelfde als gisteren
Het is een wereld zonder morgen.

Wat treurig klinkt de regen
Op de daken van karton
Wat treurig leeft mijn volk
In de huizen van karton.

Kinderen, kleur van mijn land
Met dezelfde littekens
Miljonairs van wormen
En daarom leven de kinderen zo treurig
In de huizen van karton.

Wat treurig klinkt de regen
Op de daken van karton
Wat treurig leeft mijn volk
In de huizen van karton.

Wat treurig,
Leeft mijn volk
In de huizen van karton.

U gaat het niet geloven
Maar er zijn hondenscholen
Die ze onderwijs geven
Zodat ze de kranten niet bijten
Maar de baas, al jaren, heel veel jaren
Bijt de arbeider.

Wat treurig, klinkt de regen
Op de daken van karton
Hoe ver een hoop voorbijgaat
In de huizen van karton.