En El Mismo Tren
Marco Antonio Solís
In Dezelfde Trein
Wat een verdriet zie ik in de ogen van dat meisje
Bijna kan ze de tranen niet bedwingen
Duizend vragen in de lucht en ze begrijpt het niet
Hoe dit haar moest overkomen
Help me, Heer, zegt ze in haar binnenste dat
Nooit de wrok mijn hart mag vullen, ik geef haar
Heel haar wezen aan een lafaard die is gegaan omdat hij niet wist te antwoorden
Zeg haar hoe graag ik haar ooit een andere illusie zou willen geven
Zeg haar dat er in mijn begrip ruimte is voor haar hart
Zeg het, want elke keer als ik haar zie huilen breekt het ook mijn hart
Ik zal altijd van haar houden, want in haar stappen reis ik in dezelfde trein
Hoe graag zou ik binnenkomen in dat kleine dat naar haar armen rent
En dat ze zo mijn warmte voelt, hoe graag zou ik met drie penseelstreken
Haar wereld in een andere kleur schilderen zodat ze mijn blik vangt
En ontdekt wat ik voel
En dat ze voelt dat er niets te verliezen is in de poging
Help me, Heer, zegt ze in haar binnenste
Dat nooit de wrok mijn hart mag vullen
Ik geef haar heel haar wezen aan een lafaard
Die is gegaan omdat hij niet wist te antwoorden
Zeg haar hoe graag ik haar ooit een andere illusie zou willen geven
Zeg haar dat er in mijn begrip ruimte is voor haar hart. Zeg het!!
Want elke keer als ik haar zie huilen breekt het ook mijn hart
Ik zal altijd van haar houden, want in haar stappen reis ik in dezelfde trein