Tras Esa Puerta

Het is al zo lang geleden dat ik deze weg loop zonder na te denken
Het is zo lang en zo kort dat je er niet bent
Ik verwissel verlegenheid met de wens om niet te storen, zelfs niet als het moet
En ik vind in elke bocht een luchtspiegeling van jouw liefde.

Het is al zo lang, zo lang geleden dat er niemand is in deze straten
Ik weet niet of ik de gezelschap in deze wereld heb verlaten
Ik weet niet of ik vooruit ben gegaan of alleen maar in cirkels heb gelopen
Ik weet niet of dat lichaam dat viel ik was toen ik stierf.

Wie is degene die het verhaal gaat veranderen
Van deze gewelddadige stilte die me noemt
En niet meer geeft
Wat is er achter zijn oude glorieën
Die alleen maar tijd en schuilplaats in de schaduw zijn
En niet meer geeft.
Ik zou mijn beste herinneringen geven om bij jou te zijn
En bij jou te slapen.

Achter die alcohologen
Achter die muren van huid
Achter die deur van angst heb ik een gek hart zien kalmeren.

Als de emotie en de verlangens zich verwarren
Zijn ze vervaagd in iets treurigs en niet zo nieuws om te spelen
Terwijl zijn afwezigheid mijn hart deed bloeden, is mijn ziel
Gesmolten in zijn warmte.