Me Dijeron de Pequeño
Manuel Carrasco
Ze Zeiden Toen Ik Klein Was
Ze zeiden toen ik klein was
Waar ga je heen, dat kan je niet
En hier blijf ik vechten
Met de twijfels van altijd
Ze leerden me om op te groeien
Aan de voeten van de nederlaag
Diezelfde mensen die niet groeien
En als idioten wegrennen
Ik verstopte me voor mezelf
Zocht mezelf tussen de angsten
Ze vonden me veel eerder
Dan dat ik mezelf vond
Het komt nog steeds zo plotseling
De alarmen van het zinken
En ik moet me verdedigen
Uit angst voor zoveel pijn
Vrienden als klimop
Artiesten van de schijn
Je oren cadeau doen
Is onderdeel van hun spel
En ik ben moe van de lichten
Van de mensen, van de leugens
Van hun woorden raak ik verveeld
Van de neppe hipsters
En als je je waardig wilt voordoen
Kam je haar, maar van binnen
Maak jezelf mooi voor jezelf
Laat je niet misleiden als het niet waar is
Er is een schip in de problemen
In de twijfels die me overvallen
Ik zal hun reis volgen
Zingend de woorden
En hou van me zoals ik van jou hou
Dat wil zeggen meer dan van mezelf
Maar hou eerst van jezelf
En dan zal de liefde sterk zijn
Zoek me niet op de maan
Of in de oneindige ruimte
Want vliegend vlak boven de grond
Zal je me hier vinden
En om het duidelijk te maken
Voor het geval sommigen het niet begrijpen
Erudieten en kenners
Dat mijn accent mijn DNA is
Dat het geen vlag is
Dat het een wiegelied is
Dat mijn moeder me zong
Onder het licht van de maan
Als ik mijn blik ophef
Weet ik dat ik haar ga zien
Zo bereid voor de strijd
Dat ik geen sterren nodig heb
Die mijn pad verlichten
Of elke stap begeleiden
Het enige dat ik nodig heb
Is deze wanhopige liefde
Ik ben van degenen die nooit geloven
Van degenen die op anderen wedden
Soms is het moeilijk om mezelf te zien
Sluit ik mijn eigen slot
Lerend met meer honger
Van de successen en mislukkingen
Ik zie nog steeds het kind
Gereflecteerd in de plassen
En hou van me zoals ik van jou hou
Dat wil zeggen meer dan van mezelf
Maar hou eerst van jezelf
En dan zal de liefde sterk zijn
Zoek me niet op de maan
Of in de oneindige ruimte
Want vliegend vlak boven de grond
Zal je me hier vinden
En om het duidelijk te maken
Voor het geval sommigen het niet begrijpen
Erudieten en kenners
Dat mijn accent mijn DNA is
Dat het geen vlag is
Dat het een wiegelied is
Dat mijn moeder me zong
Onder het licht van de maan
Hou van me zoals ik van jou hou
Dat wil zeggen meer dan van mezelf
Maar hou eerst van jezelf
En dan zal de liefde sterk zijn
Zoek me niet op de maan
Of in de oneindige ruimte
Want vliegend vlak boven de grond
Zal je me hier vinden
Maar wanneer ik ruimte vind
Herleef ik tussen de puinhopen
Ook al verlies ik, win ik altijd
Geef me nooit op
Hoe vaak hebben ze geprobeerd
Dat ik mijn principes verkoop
Gelukkig konden ze niet
Me uit mijn plek trekken
En om het duidelijk te maken
Voor het geval sommigen het niet begrijpen
Erudieten en kenners
Dat mijn accent mijn DNA is
Dat het geen vlag is
Dat het een wiegelied is
Dat mijn moeder me zong
Onder het licht van de maan, oh
Ze zeiden toen ik klein was
Waar ga je heen, dat kan je niet.