Che Sia Benedetta

Ik heb zoveel fouten gemaakt in mijn leven
Wie weet hoe vaak ik nog zal falen
In deze kleine eindeloze haakjes, hoeveel keer heb ik sorry gezegd en hoeveel niet
Het is een race die zijn bestemming bepaalt, hoeveel herinneringen laat men achter op de weg
Hoe vaak heb ik de zandloper omgekeerd
Deze tijd is geen zand, maar is het leven dat voorbijgaat, dat voorbijgaat
Moge het gezegend zijn
Hoe absurd en complex het leven ook lijkt, het is perfect
Hoe incoherent en koppig het ook lijkt, als je valt, wacht het op je
Wij zijn degenen die zouden moeten leren het vast te houden
Het vast te houden
Wij zijn eeuwig, wij zijn stappen, wij zijn verhalen
Wij zijn kinderen van onze waarheid
En als het waar is dat er een God is die ons niet verlaat
Moge zijn wil nu gedaan worden
In dit verkeer van blikken zonder bestemming
In die doffe glimlachen langs de weg
Hoe vaak veroordelen we dit leven
Ons illusie makend dat we het al begrijpen, het is niet genoeg, het is niet genoeg
Moge het gezegend zijn
Hoe absurd en complex het leven ook lijkt, het is perfect
Hoe incoherent en koppig het ook lijkt, als je valt, wacht het op je
Wij zijn degenen die zouden moeten leren het vast te houden, het vast te houden
Voor degene die zichzelf vindt in zijn eigen moed
Voor degene die elke dag opnieuw geboren wordt en zijn reis begint
Voor degene die altijd vecht en de pijn doorstaat
Hier is niemand anders, niemand is beter
Voor degene die alles verloren heeft en opnieuw begint vanaf nul, want niets eindigt als je echt leeft
Voor degene die alleen blijft, omarmd door de stilte
Voor degene die de liefde geeft die hij van binnen heeft
Moge het gezegend zijn
Hoe absurd en complex het leven ook lijkt, het is perfect
Hoe incoherent en koppig het ook lijkt, als je valt, wacht het op je
En wij zijn degenen die zouden moeten leren het vast te houden
Het vast te houden
Moge het gezegend zijn