I Dubbi Dell'amore

Als ik op een ochtend
Me zou realiseren dat je met de dageraad bent vertrokken
Met je koffers naar een ander leven
Zou ik de stad vullen met verwondering
Maar misschien na een tijdje
Zou ik beginnen mijn bestaan te organiseren
Zou ik mezelf overtuigen dat ik zonder jou kan
Zou ik mijn vrienden met nieuwsgierigheid bellen

En zou ik hier weggaan
Zou ik alle meningen veranderen
En de foto's verbranden
Met nieuwe overtuigingen
Zou ik mezelf conditioneren
Misschien zou ik verjongen
En hoe dan ook zou ik erdoorheen komen

Ik weet niet wanneer (wanneer)
Ik weet niet hoe
Maar als ik morgen
Me zou realiseren dat we elkaar aan het verdragen zijn
En ik zou begrijpen dat we niet meer praten
Je aan zou kijken en je niet meer zou herkennen
Zou ik de muren in kleuren schilderen
En sterren op het plafond
Zou ik je de dingen zeggen die ik nooit heb gezegd

Wat een gevaar de dagelijkse sleur
En de rust
Waar ben je, hoe leef je van binnen?
Er is altijd gevoel
In je zachte woorden
En in je hand
Is de wens om te houden
Die hand in de mijne

Jij slaapt en denk niet
Aan de twijfels van de liefde
Elke domme angst is het bewijs dat ik je geef
En ik blijf en zoek je
Ik laat je niet meer los
Ik laat je niet meer los