Ironía

Wat een ironie van het leven, de liefde die pijn doet, dag en nacht
Die je in overvloed blij maakt of je breekt van de pijn
Nu je niet meer met me gaat lopen
Nu ik alleen maar je vriend zal zijn
Verlicht de afstand, verlicht mijn pijn
Hoe te vergeten, hoe terug te keren
Wat een ironie van de liefde

Wat een ironie als het leven vol pijn is
De liefde glorificeerde, de liefde heeft ons verscheurd
Zoveel lachen, zoveel huilen
Wat moet ik huilen? Wat moet ik zingen? Dat gaat ons doden
Wat een ironie, wat een manier om te huilen, omwille van een liefde
En in mijn treurige handen bewaar ik de leegte van jouw geur
En ik wacht alleen maar op mijn liefde, de dageraad

Als de hemel en de hel
Jouw liefde die verwondt en zo teder is
Ik ben zo vol van jouw leven en leeg van jouw liefde
En het is absurd om verliefd te zijn
Wat een treurige liefde om zo gescheiden te zijn
En sorry voor de herhaling, maar ik sterf van de pijn
Hoe te vergeten, hoe terug te keren
Wat een ironie van de liefde, ehhh

Wat een ironie als het leven vol liefde is
De liefde glorificeerde, de liefde heeft ons veroordeeld
Je houdt van om te leven en je sterft in de leegte
In de oorlogen van de liefde
Wat een ironie, wat een manier om gebroken te worden, liefde
En in mijn treurige handen bewaar ik de leegte van jouw geur
En ik wacht alleen maar op mijn liefde

De dageraad, jij bewaart het geheim van de liefde
Ik blijf de hoop omarmen,
De waanzin omarmen, wat een ironie van het leven,
De dageraad, wat is het geheim van de liefde?
Ik blijf hopen of is het pure waanzin,
Wat moet ik doen, wat is het geheim van de liefde?