Cervatillo

Ik ben een hertje, en ik woon hier in het bos,
Met mijn familie, en andere dieren om me heen,
Hier is het leven eenvoudig en rustig,
Zonder gedoe, leven in vrede en harmonie...
Vandaag is mijn moeder op stap gegaan,
Met mijn broers om wat te eten te zoeken,
Ik ben achtergebleven aan de oever van de rivier,
Aan het spelen met de eekhoorn, de kikker, en de vogeltjes,
Wat mooi... wat mooi...
Luister eekhoorn, iemand komt eraan, ik hoor een vreemd geluid...
Zullen we beter gaan? Zullen we ons verstoppen?
Want ik denk dat het mensen zijn...

En wat een vreemde dieren zijn dat...
Ze lopen op twee benen, en hebben bijna geen haar,
Eekhoorn ga niet weg, ik denk dat het vrienden zijn...
Waarom gaan we niet kijken of ze ons hun speelgoed laten zien?....

Jagers... jagers...

Zie je het eekhoorn? Ze kijken al naar ons,
Ze wijzen en richten met hun vreemde speelgoed...
Ik ga dichterbij komen, kijken of ze het me laten...
En dan geven we samen een groot feest...

Een witte licht, een hard geluid...
Verdomme wat is er gebeurd?... ik zie niets...
En wat doet het pijn... ik ben helemaal onder het bloed...

Wat een schurken... maar hoe hebben jullie dit gedaan??
Ik smeek jullie, stop met de honden te laten bijten,
Eekhoorn ren, ga en roep mijn moeder...
40 Tegen 1... wat een stel lafaards...
Jagers... jagers... ayayay

Zie je het eekhoorn, ze nemen me al mee,
Ze slepen me over de grond, beetje bij beetje bloed ik leeg...
Ze laten me op een donkere en koude plek achter...
Bij mijn soortgenoten...
Zij zijn ook gevallen...

Nu hangt mijn hoofd aan de muur van een grote zaal...
Naast dat van mijn vader, terwijl de jager glimlacht...
Ik die als grootse hert wilde zijn...
Moet me tevreden stellen met slechts een smerige trofee...
En hier eindigt deze fabel in de vorm van een lied... met een moraal, hopelijk leert iemand de les...
Die van dit verhaal vertel ik je nu...
Er zijn te veel moordenaars!
Er zijn te veel moordenaars!!