Luz

Ik zie langzaam de straat afkomen
Een karavaan die me bracht
Duizend wonderen aan een ketting
En hand in hand neemt het me mee
Om in stilte de diepte te verkennen

Van jouw pelgrimsogen
Leerlingen van de weg
Meer dan van een of ander station
Ik zie een gerucht van ochtenden komen
En de vermoeide grimas
Van de waker van de dromen
Die we nog moeten baren
De illusie dat het niet in slaap is gevallen
In de plooien van de vergetelheid
De emotie die betekenis geeft
Aan deze reis die leven is

Ik zie de zekerheid met de twijfel komen
In hun omhelzing helpen ze ons
En reiken ons de hand
De missie om te beslissen
Ik kan zien, het is jouw licht tussen de mensen
Je lijkt anders
Toch lijk je diep van binnen
Zo veel op mij

Ik zie komen in een beschaamde gebaar
De verliefde glans
Van ogen die verraden
Dat er nog iets te zeggen valt
In de stem van mijn meisje dat terugkomt
Een wond die sluit
De verdriet was niet eeuwig
En vandaag zie ik ons glimlachen
In de rafel van een paar verzen

Ik vond mijn religie
Met zorg aan elkaar genaaid
Maakte het gebed van het lied
De waarheid zonder kunstgrepen
Vlaggenstok van mijn stem
En in de boom met doornen
Redde ik alleen de bloem
Ik zie komen, ik zie komen
Je lijkt zo veel op mij
Ik kan zien
Ik redde alleen de bloem