El Cantar de La Luna Oscura

Het is het land van de donkere maan
Het is de verlaten kamer
Het is het mooiste schepsel
Het is de treurige dame

Knappe jongemannen courtiseren haar
En degenen die het voor elkaar krijgen
Laten haar na verloop van tijd alleen
En zij, huilend, kiest voor de vergetelheid

Van vergetelheid leeft ze en van vergetelheid sterft ze
Als een plant in een vergeten tuin
Wetende dat niemand van haar houdt
Wetende dat niemand haar heeft bemind
Van vergetelheid leeft ze en van vergetelheid sterft ze
Als een plant in een vergeten tuin
Wetende dat niemand van haar houdt
Wetende dat niemand haar heeft bemind

Het is de verloren onschuld
Het is de ontkende ouderdom
En een paar verloren tranen
Maria leeft wanhopig

Van vergetelheid leeft ze en van vergetelheid sterft ze
Als een plant in een vergeten tuin
Wetende dat niemand van haar houdt
Wetende dat niemand haar heeft bemind
Van vergetelheid leeft ze en van vergetelheid sterft ze
Als een plant in een vergeten tuin
Wetende dat niemand van haar houdt
Wetende dat niemand haar heeft bemind