Dejavu

Tot zolang ik rondkijk in de kieren van het beton
Kan ik nergens ontsnappen aan de tijd die ik heb gezien
Boven een kleine ster, waar mensen hun angsten verbergen
Lacht het negatieve: "Mensen zijn al in mijn handen"

Zelfs jij, tot aan jou, begrijp ik niet meer
Zelfs jij, tot aan jou, ben ik mijn hart vergeten

In de kieren van het beton lach ik naar mijn spiegelbeeld
Tijd die ik met jou heb gezien, liefde en toewijding
Mensen haten de eenzaamheid, in de kleine ster is er leugen
Lacht het negatieve: "Mensen zijn al in mijn handen"

Zelfs jij, tot aan jou, begrijp ik niet meer
Zelfs jij, tot aan jou, ben ik mijn hart vergeten

Toekomst, verleden, nu, het drama van mensen is altijd Deja Vu
Jij die niet kunt lijden, herhaalt het steeds weer

Zelfs jij, tot aan jou, begrijp ik niet meer
Zelfs jij, tot aan jou, ben ik mijn hart vergeten
Zelfs jij, tot aan jou, begrijp ik niet meer
Zelfs jij, tot aan jou, ben ik mijn hart kwijtgeraakt

Toekomst, verleden, nu, het drama van mensen is altijd Deja Vu
Jij die niet kunt lijden, herhaalt het steeds weer

Toekomst, verleden, nu, het drama van mensen is altijd Deja Vu
Ik die niet kan lijden, herhaal het steeds weer