Por Debajo de La Mesa

Onder de tafel, strijk ik over je knie
En drink, slok voor slok, je engelachtige blik
En de adem van je mond, die wonderlijke bloem
De leeuweriken van verlangen zingen, vliegen, komen en gaan

En ik sterf om je mee te nemen naar de hoek van mijn schuilplaats
Waar ik een kus verstop met de tint van een illusie
De drank raakt op, zonder te weten wat ik doe
Of ik mijn instincten bedwing of je nooit laat gaan

En je weet niet wat je me laat voelen
Als je maar een minuut in mij kon zijn
Misschien zou je samensmelten met dit vuur van mijn bloed
En zou je hier leven, terwijl ik je omarm

En je weet niet wat je me laat voelen
Er is geen moment dat ik zonder jou kan zijn
Je neemt de ruimte in en langzaam maak je me van jou
Mijn trots sterft in mij en ik kan niet zonder jou zijn

Je neemt de ruimte in en langzaam maak je me van jou
Mijn trots sterft in mij en ik kan niet zonder jou zijn