El Anillo Y La Flor

Zoals altijd, elke vrijdag ontwaakt hij zijn hart.
En stopt de hele wereld om haar te zien.
Zoals altijd in de winkeltje om de hoek is er de bloem.
Die hij weet dat voor haar is geboren...

Terwijl hij op de weg van zijn huis naar de liefde gaat, controleert hij meerdere keren zijn zak.
Hij weet al precies wat hij gaat zeggen.
En in zijn hand knijpt hij stevig de ring.

Ik wil je liefhebben en voor je zorgen de rest van mijn leven.
Je kussen, tot het pijn doet, het hart.
Ik wil met je wandelen, nooit meer afscheid zeggen.
En dat de tijd nooit voorbijgaat...

Zoals altijd drukt hij op de bel, en zij glimlacht als ze de bloem ziet.
Maar ze voelt dat het deze keer anders is.
Met een gebroken stem en op zijn knieën pakt hij haar hand stevig en in tranen belooft hij voor altijd.

Ik wil je liefhebben en voor je zorgen de rest van mijn leven.
Je kussen, tot het pijn doet, het hart.
Ik wil met je wandelen, nooit meer afscheid zeggen.
En dat de tijd nooit voorbijgaat...

Ik wil met je wandelen, nooit meer afscheid zeggen.
En dat de tijd nooit voorbijgaat...

Zoals altijd, praten ze over de ring en de bloem.
Er zijn veel jaren verstreken en, hoewel er zoveel tijd is verstreken, is de liefde nooit voorbijgegaan...