Nunca me oiste en tiempo

Wat een vreemde schaduw
in je ogen
ik weet niet wat ik hier in de zon doe
ik weet niet wat ik voel in dit geheugen
ik weet niet wat het zegt.

Wat een vreemde mist
in je ogen
ik herinner me de tijden niet meer
maar wat een vreemde mist.

En in de zondvloed
misschien kom ik dichterbij
ik zal de regen zijn
die alles zal veranderen.

Nooit hoorde je me op tijd
je was altijd bang
en er was alleen gras
slechts een idee en verder niets.

Wat een trage droom
jouw veronderstelde droom
wat een lange dag om hier te komen
je verspilde tijd zoals de nacht
ik kom morgen terug.

Wat een immense wereld
als je het maar wist
ik zou hier op je wachten in de zon
maar wat een trage straat.

En in de zondvloed
misschien kom ik dichterbij
ik zal de regen zijn
die alles zal transformeren...

Nooit hoorde je me op tijd,
nooit hoorde je me op tijd,
nooit hoorde je me op tijd
je was altijd een beetje bang
maar nu ben je op tijd
luister.