Chissà Se Lo Sai
Lucio Dalla
Weet Je Het Misschien
Ik heb je even aangekeken
Er zijn geen twee ogen zoals die van jou
Zo zwart, zo alleen
Als je me weer aankijkt en je beweegt ze niet
Worden ook de mijne mooi
En je kunt het zien aan hoe je lacht dat
Je doet alsof je het niet begrijpt, je wilt geen gedoe
Maar ik zweer je, voor die mond die
Als ik je aankijk, wordt hij rood
Zou ik sterven
Maar weet je het misschien
Weet je het misschien
Misschien weet je het niet
Nee, je weet het niet
Dus praten we over afstanden, de lucht
En waar de maan gaat slapen als de zon opkomt
Weet je hoe de aarde was voordat er liefde was
En onder welke ster, over duizend jaar, als er een ster is
Zullen we elkaar kunnen omhelzen?
En dan de nacht met zijn regelmatige stilte
Die stilte die soms als de dood lijkt
Geeft me de moed om te praten
En je rustig te vertellen
Eindelijk te zeggen
Dat ik van je hou
En dat ik nooit zal stoppen met van je houden
Dus nu weet je het, dus nu weet je het
