Mattinata

De dageraad in het wit gekleed
Opent al de deur voor de grote Zon
Al met zijn rozenvingers
Strijkt hij over de bloemen, zo fijn!
Bewogen door een geheimzinnig rimpeling
Lijkt de schepping al te ontwaken
En jij ontwaakt niet, en tevergeefs
Zit ik hier treurig te zingen

Trek ook jij de witte jurk aan
En open de deur voor jouw zanger!
Waar jij niet bent, ontbreekt het licht
Waar jij bent, bloeit de liefde

Waar jij niet bent, ontbreekt het licht
Waar jij bent, bloeit de liefde