El Poeta Halley

Je zult me in de lucht vangen
En nooit aan de muur
En als je me lucht laat
Zal ik in jouw regels slapen
Woorden van een muze
Van zwangerschapsverlof
Misschien leert ze me eindelijk goed kennen
Als mijn eigenaardigheden grijze stippen waren
Elke tekortkoming die ik creëerde
Om ze met een potlood te volgen aan het eind
Zou je mijn gezicht op het papier zien

Daarom
Ben ik hier weer
Door mijn voorraadkast aan het zoeken naar dat woord
Consul van mijn verlegenheid
Ik hoop dat ik de manier vind
Het is beter voor me
Ik heb een nummer dat ik moet afmaken
Wat als het nooit verschijnt?
Of begrijp ik dat ik het juiste woord niet vond?
En als ik het eindelijk vind, komt die zee van twijfels
Als ik besluit, houd je me altijd tegen
Druk je precies hier en zeg je
NEE, mijn trouwe verrader, inspiratie
Wanneer je verschijnt, ben ik minder
En ben ik mezelf

Je zult in slaap vallen
Wat een verrassing
Mijn geniecide is erger
Als ik je niet laat praten
Op de snelweg van het leven
Als je de afrit mist, moet je wachten
Misschien
Heb ik niet geleerd te accepteren
Dat squads van joods-christelijke moraal
Met hun schuldgevoel
Ons zullen volgen over land, door de lucht
En vooral door de liefde
Misschien
Vertraag ik de actie
Op mijn twaalfde had ik een droom waarin ik won
Maar de droom overwon me
Sindsdien zijn mijn nederlagen de sporen van mijn pas
Van die ene ik

Nu luister naar me
Ik heb het juiste woord gevonden
Bereid je maar voor
Het heeft iets dat iedereen bang maakt
Ja, ik ga het loslaten
Ik wil het loslaten
Ik zal 'hoop' uitspreken
Ik zal het van binnen schreeuwen als dat nodig is
Ik zal het duizend keer schrijven, ik zal achteruit weggaan
Misschien blijft er iets van over als ik het herhaal
Ik kan je ontkenning niet toestaan
Mijn trouwe verrader, inspiratie
Van intermitterende verschijning
Als een engel gevonden in een lift
Wat goed werkt als herinnering

Ik verwelkom in mijn huis
Woorden die ik gevonden heb, achtergelaten in mijn woordenboek
Ik onderzoek elke kooi en daar
Blaffend klinkers en medeklinkers
Vind ik vuile werkwoorden
Die huilen nadat ze zijn achtergelaten
Door een persoon die ooit hun meester was
En zo overtuigd als hij was
Verliet hij het onderwerp
Deze week
Zijn er een paar verstoorde bijvoeglijke naamwoorden gevonden
Drie bijwoorden dood van de kou
En nog een paar van het voornaamwoord ras
Die in hun kooien dromen
Om de schaduw van een kind te zijn
Ik wijs dan
Naar de woorden die al het langst zijn achtergelaten
En neem ze mee naar huis
Vaccin ze van de woede en kam ze op mijn manier
Alsof het unieke dochters zijn
Want in waarheid zijn ze allemaal uniek
Vervolgens
En voordat ik ze integreer in een kleuterschool van verhalen of liedjes
Geef ik ze een inktkus
En zeg ik dat als je respect wilt verdienen
Je nooit de accenten op het schoolplein moet vergeten
Soms geef ik mijn woorden
Kleurdiëres die diademen imiteren
En ik kijk alleen maar toe hoe ze spelen op het schoolplein van een gedicht
Bijna altijd verlaten ze je te vroeg
En je hoort ze in andermans monden
En je bent blij, en je ergert je aan jezelf
Zoals met alles wat we met een zekere egoïsme liefhebben
En je blijft thuis
Inert en een beetje leeg
Aaiend dat stomme woord genaamd stilte
Altijd trouw, altijd bij je
Maar alles is levenswet
Zoals de Poëet Halley me ooit zei
Als woorden elkaar aantrekken
Laat ze dan samenkomen
En laat ze stralen
Want het zijn twee lettergrepen!