Domingo astromántico

En ik weet het al, het is weer gebeurd,
De tafelkleden vlogen weg en de zondag werd speciaal.

Al mijn verlangen zweefde op daken,
Een lekker zonnetje en jouw rok in de wind,
Niets meer.

Vliegtuigen die ik groet met een spiegel,
De kleren en jouw haar bewogen op hetzelfde ritme,
Niets meer.

Je glijdt als de wind,
En bij de aanraking van mijn vingers vervaag je.

Als jouw magie niet meer werkt op mij,
Hoe moet ik dan verder?
Als je me loslaat in die sterke wind,
Hoe moet ik dan verder?,
Hoe moet ik dan verder?

Ik herinner me dat de maan blies en het was midden op de dag,
En tussen die wolken zag je de poolster,
En nog iets meer.

Madelmans die slalom maken om je nek,
De lucht neemt je geheimen mee, ze gaan naar het Zuiden.

En ik weet dat je soms denkt dat ik een beetje gek ben,
Maar ik mis nooit een kans om te bewonderen hoe ...

Je glijdt als de wind,
En bij de aanraking van mijn vingers vervaag je.

Als jouw magie niet meer werkt op mij,
Hoe moet ik dan verder?
Als je me loslaat in die sterke wind,
Hoe moet ik dan verder?,
Hoe moet ik dan verder?