Noches Reversibles

Zie je niet dat wat wij hebben vreemd is?
Het blijft intact in duizend stukken
en het lukt niet om te breken.

Adem ongeschonden in zijn ernstige staten,
zo veel praten over het einde
dat het nu nauwelijks pijn doet.

En toch, je zult lachen,
ik zou het zonder aarzelen opnieuw beleven.

Het zou zo makkelijk kunnen zijn, het zou spectaculair zijn,
als die brandende nachten omkeerbaar waren.

Meer omkeerbare nachten om van te genieten
met de bescheiden uren in een intensere vreugde.

Zie je niet dat als we verloren hebben
we verhalen hebben gewonnen om te vertellen?
Meer dan sommigen hebben.

Vergeet niet dat als we in een vrije val vielen
het kwam omdat we soms wolken met de geest waren.

Als ik onze nachten kon transformeren
in een eindeloze cyclus.

Het zou zo makkelijk kunnen zijn, het zou spectaculair zijn,
als die brandende nachten omkeerbaar waren.

Maar dat is onmogelijk, de tijd zal winnen,
dus hoop ik alleen dat wanneer het weer klinkt
jij je schaamte verliest en schreeuwt oh, oh, oh ...
schreeuwt oh, oh, oh ...

Ik denk dat ik ga beginnen te breken, oh, oh, oh ...
schreeuwt oh, oh, oh ...
En het kan me niet schelen dat de mensen kijken.

Oh, oh, oh ...
Ik denk dat ik ga beginnen te breken, oh, oh, oh ...
Ik denk dat ik ga beginnen te breken, oh, oh, oh ...