Parece que aún fue ayer

Ik herinner me dat het lang geleden was
ik geloof dat het voor mijn geboorte was
toen de verloren uren
bij de dageraad kwamen.
Er waren geen beloftes te maken
moeheid was een genot
de tranen waren van het lachen
en het lijkt alsof het gisteren was.

In vrienden geloofde ik
en in de woorden van een vrouw
in God, vaderland en vlaggen
en ook in de duivel.
In wetten, familie en school
en, natuurlijk, ook in de koning
ik herinner me leugens
en het lijkt alsof het gisteren was.

Hoeveel illusies
bracht ik in deze wereld vol chaos
waarbij ik er elke dag één verloor
en ik denk dat ik er nog twee of drie heb.

Zonder geloof
wat triest, een einde zonder geloof
al moe van het verliezen
denkend aan wat het leven
had kunnen zijn en niet was.
De nacht is al vergaan
de droom begint te vervagen
de herinneringen zijn as
en het lijkt alsof het gisteren was.

De dag van de wind is gekomen
de hoop is al verdwenen
of we worden mislukkingen geboren
of we falen later.
Het leven is al vergaan
de tijd begint te vervagen
de dagen zijn geteld
en het lijkt alsof het gisteren was.

Hoeveel illusies
bracht ik in deze wereld vol chaos
waarbij ik er elke dag één verloor
en ik denk dat ik er nog twee of drie heb.

Zonder geloof
wat triest, een einde zonder geloof
niets lijkt meer zoals het is
ik geef verdriet aan het verdriet
want ik heb verdriet verzameld.
Nu is de klok gestopt
moe van het rennen
hoe de jaren zijn voorbijgevlogen
en het lijkt alsof het gisteren was.