Dulce condena
Los Rodríguez
Zoete verdoemenis
Elke keer dat ik een beetje onderuit ga,
Elke keer dat de tijd vliegt,
Een herinnering (meer dan) vluchtig,
Een andere illusie die komt.
Elk hart verdient een kans,
En dit is verloren, alleen in het midden van de stad.
Ik ben degene die voor ons beiden denkt,
Totdat de zon opkomt.
Elke sensatie of vulgair gevoel,
Één ding, één plek,
Een herinnering meer dan vluchtig,
Zal zijn als opnieuw beginnen vanaf nul,
Elk hart verdient een kans.
En dit is verloren, alleen in het midden van de stad.
Ik ben degene die voor ons beiden denkt,
Totdat de zon opkomt.
Het maakt niet uit wat het probleem is, het maakt niet uit wat de oplossing is.
Ik houd het beetje dat over is, heel in mijn hart.
Ik hou van de problemen, er is geen andere uitleg,
Dit (ja) is een zoete verdoemenis!
Elke keer dat ik een beetje onderuit ga,
Elke keer dat de tijd vliegt,
Een herinnering (meer dan) vluchtig.
Een andere illusie die komt.
Elk hart verdient een kans,
En dit is verloren, alleen in het midden van de stad,
Ik ben degene die voor ons beiden denkt,
Totdat de zon opkomt.
Het maakt niet uit wat het probleem is, het maakt niet uit wat de oplossing is,
Ik houd het beetje dat over is, heel in mijn hart.
Ik hou van de problemen, ik vind geen andere uitleg.
Dit is echt een zoete verdoemenis, een zoete overgave.
Elke sensatie of vulgair gevoel,
Één ding, één plek.