Amarga Derrota (part. Christian Nodal)

Treurig de vogels, het geklaag van de wind
Het lijkt wel of ze weten wat ik van binnen voel
De zon is verduisterd, de cycloon sleurt me mee

Ik heb alleen nog deze zwarte lucht

Ik geef niemand de schuld, ik heb mijn ongeluk gecreëerd
Verraad in de liefde en bedrog in het spel
De tijd komt niet terug en ik ben rebellerend
Daarom rijd ik over het zwarte pad

Deze bittere nederlaag die ik met me meedraag
Alleen om haar voel ik het
Het is om degene die al is vertrokken
Zeker is ze in de hemel

Ik die een echt thuis had
Ik die een mooie liefde had
Maar alles wat ik aanraak huilt
Misschien is het deze vervloekte trots

Ik die altijd heb geleefd met bedrog
Vandaag is de pijn misschien zichtbaar voor mij
Ik kan het lot niet de schuld geven
Ik heb mijn nederlaag zelf gecreëerd

Ik die een echt thuis had
Ik die een mooie liefde had
Maar alles wat ik aanraak huilt
Misschien is het deze vervloekte trots

Ik die altijd heb geleefd met bedrog
Vandaag is de pijn misschien zichtbaar voor mij
Ik kan het lot niet de schuld geven
Ik heb mijn nederlaag zelf gecreëerd